Het aanleggen van een buis onder een kanaal, weg of dijk (duiker) ging 100 jaar geleden heel anders dan nu: van graven naar boren.
Toen
De buizen werden ingegraven in de grond. Hiervoor moest het grondwater worden verlaagd. Op de historische foto zie je hoe een betonnen duiker werd aangelegd onder de Zuid-Willemsvaart. Dat moest vóór aanleg van het kanaal want graven onder een bestaand kanaal ging niet. Bovendien kun je de scheepvaart niet zomaar stilleggen.
Nu
Tegenwoordig graven we niet meer, maar boren we bij grote duikers. Op de actuele foto zie je een gestuurde boring. Rondom de duiker zit een moddermengsel dat gebruikt wordt als glijmiddel om de buis makkelijk de grond in de krijgen én om het gat open te houden. Met speciale boormachines kunnen we onder bestaande kanalen of wegen boren. Hierdoor beschadig je minder, is er minder overlast en kunnen schepen of auto’s gewoon doorvaren en -rijden. Een ander groot voordeel is dat er door deze nieuwe boortechnieken veel minder tot geen grondwaterstandsverlaging nodig is. Dat vinden we als waterschap fijn.
